De tentoonstelling Boris Lurie & Wolf Vostell. Art after the Shoah – An Art of Survival brengt voor het eerst het werk van deze uitgesproken kunstenaars samen. Beiden stellen vanaf eind 50-er jaren de Shoah (het Hebreeuwse equivalent van de Holocaust) op een radicale wijze centraal in hun werk. Velen gingen dit gruwelijke onderwerp uit de weg. Maar zij confronteerden juist het publiek met de meest gruwelijke beelden van oorlogsmisdaden. Door deze beelden te mixen met eigentijdse reclame-uitingen is hun werk tegelijkertijd een aanklacht tegen de na-oorlogse consumptiemaatschappij en het maatschappelijke doodzwijgen van het verleden.

Geestverwantschap

Boris Lurie is in 1924 geboren in Leningrad (St. Petersburg) maar groeide op in Riga, Letland. Tijdens WOII werd een deel van zijn familie vermoord door de Nazi's. En zijn vader en hij kwamen terecht in werk- en concentratiekampen. Na de bevrijding verhuisde hij naar New York en begon kunst te maken. Lurie's werk getuigt van afkeer van een mensheid die bewees in staat te zijn miljoenen te vermoorden. Met zijn confronterend oeuvre beschuldigt hij de samenleving ervan geen rekenschap af te willen leggen over deze misdaden. Wolf Vostell, geboren in Leverkusen in 1932, vluchtte in de oorlog met zijn familie naar Tsjechië. Als ze na het einde van de oorlog terugkeren naar Duitsland, start hij met het maken van kunst. Zijn werk is zeer politiek. Niet alleen WOII maar ook de oorlogen in Korea en Vietnam spelen een belangrijke rol in zijn werk. [caption id="attachment_3970" align="aligncenter" width="487"] Wolf Vostell: „Mad Special & 2 TV“, 1962, collage op doek, 190,2 x 145 cm, schenking van Sammlung Ludwig, Aachen, Ludwig Museum Koblenz, Inv. Nr. LM 1992/61. © Ludwig Museum Koblenz, VG Bild-Kunst Bonn 2022[/caption] Beide kunstenaars hadden niet alleen een gemeenschappelijk thema, maar namen in de loop van de jaren vijftig onafhankelijk van elkaar hun toevlucht tot de collage- en montagetechnieken van de vroege avant-garde. Vostell wordt beschouwd als één van de early adopters van video- en installatiekunst en als pionier van Happenings en Fluxus. Lurie was voorstander van sociaal en politiek geëngageerde kunst en zette zich sterk af tegen de kunsthandel. Hoewel hij leefde als een arme kunstenaar, vergaarde hij een vermogen met zogenaamde penny stocks en onroerend goed. In 2009 stichtte hij daarmee de Boris Lurie Art Foundation. Deze tentoonstelling over Boris Lurie & Wolf Vostell is, behalve in het Ludwig Museum, tot 22 mei ook te zien in Kunstmuseum Den Haag onder de titel Kunst na Auschwitz en van juli tm oktober in Kunsthaus Dahlem in Berlijn.