Grote overzichtstentoonstelling over Reinhard Mucha op 2 locaties van de Kunstsammlung NRW: K20 en K21. Reinhard Mucha hoort bij een generatie kunstenaars die in het laatste kwart van de 20ste eeuw een nieuwe Europese, post-minimalistische beeldhouwkunst ontwikkelden. Hij heeft een kritische houding ten aanzien van kunst in musea en galeries. Sterker nog, in veel van zijn tentoonstellingen maakt hij tentoonstellen op zich tot thema.

Leven en werk

Reinhard Mucha is een echte Düsseldorfer. Geboren (1950) en getogen en nog steeds woonachtig. Hij studeerde aan de Kunstacademie van Düsseldorf bij Klaus Rinke. Zijn grotere kunstobjecten bestaan ​​uit appartementsinterieurs zoals houten meubelen of badkamerkeramiek. Naast alledaagse spullen gebruikt hij voorwerpen uit de tentoonstellingstechniek en de presentatie van kunst. Maar het zijn geen readymades zoals van Marcel Duchamp. Het zijn composities van verschillende onderdelen die de kunstenaar in elkaar zet. Het werk van Mucha heeft, volgens museum directrice Susanne Gaensheimer, grote betekenis gehad voor de ontwikkeling van de hedendaagse kunst. En dan met name de installatiekunst. https://youtu.be/R2bEnX37aLI

De tentoonstelling

"Der Mucha - Ein Anfangsversprechen" is de eerste grote overzichtstentoonstelling van de Düsseldorfse kunstenaar sinds 1987. De tentoonstellingstitel verwijst naar de restaurantgids DER MUCHA uit de jaren 80, die erg populair was in Oostenrijk. Ook de vormgeving van de tentoonstellingscatalogus is gebaseerd op deze restaurantgids. Op deze locatie, K20, zijn 3 grote installaties te zien met enkele kleinere werken. Met elkaar vormen deze werken één grote installatie. [caption id="attachment_4267" align="alignnone" width="1080"] Das Deutschlandgerät, meerdelige installatie. Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen, Düsseldorf. Aangekocht 2004, daarvoor collectie Ackermans © muchaArchiv / VG Bild-Kunst, Bonn 2022[/caption] In K21 is het centrale werk Das Deutschlandgerät. Reinhard Mucha ontwierp het oorspronkelijk voor het Duitse paviljoen op de 44ste Biënnale van Venetië in 1990. Sinds 2002 maakt het deel uit van de vaste opstelling. Op de tweede verdieping van K21 zijn in 12 zalen meer dan 60 zorgvuldig geselecteerde werken uit de afgelopen 40 jaar tentoongesteld.

Deze tentoonstelling in Düsseldorf laat de creatieve ontwikkeling van het kunstenaarsduo en echtpaar Christo en Jeanne-Claude zien vanaf het midden van de jaren 1950 tot nu. Christo Vladimirov Javacheff (1935–2020) en Jeanne-Claude Denat de Guillebon (1935–2009) zijn beide geboren op 13 juni 1935; Christo in Bulgarije en Jeanne-Claude in Marokko. Ze ontmoetten elkaar in de late 50-er jaren in Parijs waar ze ook getrouwd zijn. Aanvankelijk werkten ze onder Christo's naam maar later schreven ze hun installaties toe aan "Christo and Jeanne-Claude". Christo en Jeanne-Claude zijn natuurlijk wereldberoemd om hun grootschalige projecten waarbij ze monumenten, bezienswaardigheden en landschappelijke elementen inpakken in stof. Zoals bijvoorbeeld de Pont Neuf, de Berlijnse Reichstag en natuurlijk l'Arc de Triomphe die najaar 2021 te zien was. [caption id="attachment_3772" align="alignnone" width="991"] Christo en Jeanne-Claude voor de Wrapped Reichstag, Berlijn 1995, foto: Wolfgang Volz, © 2021 Christo and Jeanne-Claude Foundation[/caption]

Wat is er te zien?

De tentoonstelling draait vooral om de indrukwekkende verzameling van Ingrid en Thomas Jocheim. Uit de collectie zullen verschillende objecten, tekeningen, grafiek en foto's te zien zijn. Verder is er werk van onder meer Niki de Saint Phalle, Jean Dubuffet, Lucio Fontana en Yves Klein. Daardoor zien we met name het vroege werk van het stel in een bredere context geplaatst. Alle projecten die Christo en Jeanne-Claude hebben gerealiseerd sinds Wrapped Coast van 1968/69 zijn opgenomen in de tentoonstelling. Ook de studies en ontwerpen voor het nog niet geïmplementeerde Mastaba-project voor Abu Dhabi worden gepresenteerd. Dit laatste project zou de afmetingen van de piramide van Gizeh overtreffen en een monument zou worden voor hun creativiteit.

Heeft het een betekenis?

Tijdens een interview met de Sunday Times zei Christo: "We make beautiful things, unbelievably useless, totally unnecessary". En ook  Jeanne-Claude heeft zich nooit uitgelaten over het doel of de betekenis van hun projecten. Toch ontkom je niet aan het idee dat hun werken bedoeld zijn om ons te confronteren met onze relatie tot onze omgeving. Alleen al omdat het je dwingt op een andere manier naar een gebouw, monument of gebied te kijken. Maar Jeanne-Claudes typering is misschien wel het duidelijkst: "We want to create works of art of joy and beauty, which we will build because we believe it will be beautiful."

De wereldberoemde schilder Piet Mondriaan (1872-1944) staat bekend om zijn scherpe, geometrische composities in zwart-wit met primaire kleurvelden in rood, blauw of geel. Toch is het niet algemeen bekend dat de Nederlander er in zijn vroege jaren als kunstenaar voor koos landschappen en andere figuratieve motieven te schilderen en deze vaak in scène te zetten met een verrassend kleurenpalet. De Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen schetst Mondriaans artistieke pad van zijn vroege inspanningen in de schilderkunst tot zijn volledig abstracte werken en traceert de verbanden tussen de verschillende groepen schilderijen.

Op zoek naar de essentie

Sinds het begin van zijn artistieke carrière was Mondriaan bezig met het zoeken naar een beeldtaal die het universele, de diepste essentie van al het bestaande zou uitdrukken. Voor Mondriaan was het zichtbaar maken van deze onzichtbare, spirituele dimensie mogelijk door de perfecte balans van alle picturale elementen, die hij uiteindelijk begin jaren twintig bereikte met zijn neoplastische werken en zich tot 1943 bleef ontwikkelen. https://youtu.be/VMGuKx74P8o

Nadruk op het vroege werk

De tentoonstelling, die vooral aan de vroege schilderijen is gewijd, laat zien hoe Mondriaans ontwikkeling stap voor stap vorderde en gaandeweg het doel naderde om het absolute weer te geven. Het begin van deze artistieke 'evolutie' is bijzonder goed te bestuderen aan de hand van landschapsmotieven. Met behulp van windmolens, vuurtorens, duinen en boerderijen ontwikkelde de kunstenaar zijn vormentaal, waarin hij zich concentreerde op de compositie van vlakken, verticale en horizontale lijnen en hun ritmes. Zowel de naturalistische als de laat-abstracte werken zijn het gevolg van een intuïtief geleide benadering en geenszins het resultaat van wiskundige rationaliteit. De tentoonstelling kwam tot stand in samenwerking met het Kunstmuseum Den Haag.