Op 13 november 1872 schilderde Claude Monet vanuit het raam van zijn hotel in Le Havre, een uitzicht op de haven door de mist. Tentoongesteld onder de titel Impression, soleil levant (1872, Parijs, Musée Marmottan Monet), inspireerde het werk de criticus Louis Leroy om het impressionistisch te noemen en gaf het zijn naam aan de schildersgroep met Monet en zijn vrienden. 150 jaar later is dit schilderij het vertrekpunt voor deze tentoonstelling waarin de iconografie van de zon centraal staat. De tentoonstelling brengt een tachtigtal werken samen: sculpturen, schilderijen, manuscripten, prenten en boeken - van de oudheid tot heden, inclusief schilderijen van Peter Paul Rubens, J.M.W. Turner, Caspar David Friedrich en Sonja Delaunay. De meer dan dertig sposoren zijn onder meer de Staatliche Kunstsammlungen in Dresden, het Museo Nacional Thyssen-Bornemisza in Madrid, de Bayerische Staatsgemaldesammlungen in München, de Musee du Louvre in Parijs, de National Gallery of Art in Washington, DC, en de Albertina in Wenen.
Tentoonstellingen in Museum Barberini Potsdam
Munch. Lebenslandschaft.
Hoe zag de Noorse schilder Edvard Munch (1863 - 1944) de natuur? Daarover gaat deze tentoonstelling in Museum Barberini in Potsdam bij Berlijn. Enerzijds zag Edvard Munch de natuur als een cyclisch vernieuwende kracht, anderzijds zag hij haar als een spiegel van zijn mentale onrust. Munch ontwikkelde een pantheïstisch begrip van de natuur. Met andere woorden: hij geloofde dat alles om ons heen goddelijk is. Er bestaat geen grens tussen het goddelijke en het natuurlijke. Zijn zienswijze projecteerde hij onder meer op de Noorse kusten en bossen. In de onderstaande video legt Francis Fowle van de National Galleries of Scotland dit heel goed uit: https://youtu.be/m9jzoSKA498