Het Postmodernisme 1967 – 1992

Het grootste object in deze tentoonstelling is de Bundeskunsthalle zelf. Hoewel de architect van het gebouw, Gustav Peichl, zich niet postmodern noemde, past zijn ontwerp zowel in stijl als gedachtegoed in deze opmerkelijke kunststroming. zijn. Een kenmerk van het postmodernisme is trouwens ook juist deze distantiëring van erkende stromingen. Daarnaast is de afwijzing van de voorschriften van functionaliteit een algemeen kenmerk.

De bekendste schrijver over het Postmodernisme (hoofdzakelijk de architectuur) is de architect Charles Jencks. Hij omschreef de stroming als niet alleen een reactie op het modernisme, maar door de combinatie van moderne technieken met iets anders (meestal traditioneel bouwen) een manier om architectuur te laten communiceren met het publiek.

Een reis door het Postmodernisme

De tentoonstelling is een reis door alle excentriciteiten in design, architectuur en mode, van de baanbrekende studie Learning from Las Vegas (1974) tot Michael Graves’ gigantische resorthotels voor Disney World in Orlando (1990); van het spel van geslachtsrollen van David Bowie tot de videoclip Thriller van Michael Jackson.

De sterke relatie tussen cultuur en economie is misschien wel een van de redenen waarom het postmodernisme de laatste jaren opnieuw onderwerp van debat is geweest. Terwijl intellectuelen geboren na 1980, vooral kunstenaars en ontwerpers, enthousiast zijn over de eclectische provocaties in kunst, theorie en architectuur en design beschuldigen conservatieve auteurs het postmodernisme van een nihilisme dat de weg vrijmaakte voor rechts-populisme en uiteindelijk voor president Trump en Brexit.

Meer dan kunst en architectuur

Een chronologisch overzicht van de jaren 1967 tot 1992 plaatst ontwikkelingen in kunst, design, architectuur, mode, media, podiumkunsten, muziek, literatuur, theorie, politiek, film, technologie en wetenschap naast elkaar en in relatie tot elkaar. De tentoonstelling opent met muziekvideo’s die smaken, sfeer en thema’s van die tijd oproepen.

Van daaruit ontvouwt zich een chronologisch parcours waarin meubels, boeken, modeontwerpen, maquettes, manuscripten en de eerste mobiele telefoon of de eerste pc constellaties aangaan. De kunst die vandaag de dag nog steeds invloedrijk is, met name die van de Pictures Generation, waaronder Sturtevant, Barbara Kruger, Louise Lawler, John Baldessari en Sherrie Levine, vormt precies vastgestelde conceptuele verdwijnpunten.