Jankel Adler en de avant-garde – Chagall / Dix / Klee / Picasso

Marc Chagall, Paul Klee, Pablo Picasso en Otto Dix, Amadeo Modigliani en Francis Bacon, allemaal kenden zij Jankel Adler of waren zelfs met hem bevriend. Jankel Adler, geboren in 1895 in Lodz, was een belangrijk representant en pleitbezorger van de moderne kunst. Hij stond in het middelpunt van de avant-garde van de jaren 1920 en was één van de drijvende krachten. Adler was politiek actief in ‘Das Junge Rheinland’ en de ‘Kölner Progressive’, daarnaast in kringen rond de tijdschriften ‘Sturm’ en ‘Aktion’. Hij was een kunstenaar die graag experimenteerde, een vernieuwer met een internationaal netwerk, op weg naar roem.

Retrospectief Jankel Adler

De tentoonstelling in het Von der Heydt-Museum, het eerste retrospectief van Jankel Adler sinds 30 jaar, brengt het werk van deze pionier in verband met werk van zijn vrienden. Ongeveer 200 kunstwerken uit de Verenigde Staten, Israël, Polen en Groot-Brittannië worden in het Von der Heydt-Museum bijeengebracht. Ze maken de herontdekking mogelijk van een schilderrevolutionair die zich, net als Chagall, liet leiden door zijn joodse afkomst, maar een beeldrepertoire schiep dat voor iedereen te begrijpen is.

Als medeoprichter van de kunstenaarsgroep ‘Jung Jiddisch’ was hij een ideaal doelwit voor het opkomend nationaalsocialisme. Hij vertegenwoordigde een laatexpressionistische, kubistische en constructivistische beeldtaal en daarom beschouwden de nazi’s hem als cultuurbolsjewiek. Terwijl hij zichzelf in veiligheid wist te brengen door in 1933 eerst naar Parijs en later naar Londen uit te wijken, werden zijn werken als ‘entartet’ gebrandmerkt. Ze werden in 1937 opgenomen in de tentoonstelling ‘Entartete Kunst’ in München, uit de musea gehaald, voor dumpprijzen verkocht en ten dele zelfs vernield.