Helemaal weg van Angelika Kauffmann

Angelika Kauffmann is één van de vele vrouwelijke kunstenaars die de laatste jaren in de belangstelling staan. Bettina Baumgärtel, de directeur van Museum Kunstpalast in Düsseldorf, is Kauffmann-expert op internationaal niveau. Samen met haar onderzoeksteam doet zij al dertig jaar onderzoek naar de kunstenares in het kader van het Angelika Kauffmann Research Project.

Gedegen kennis van haar werkwijze is van groot belang want Kauffmanns werk wordt ongelooflijk veel gekopieerd, vervalst en geïmiteerd. Dus om echt van namaak te kunnen onderscheiden, moet je iedere penseelstreek analyseren. Niet alleen met het blote oog maar ook met behulp van technische hulpmiddelen zoals in onderstaande video te zien is.

In de tentoonstelling zijn ongeveer 100 schilderijen, tekeningen en sculpturen te zien. Maar ook prenten en toegepaste kunst met motieven uit Angelika Kauffmanns werk. Dit geeft een goed beeld van de periode waarin men wel zei „Die ganze Welt ist verrückt nach Angelika“!

Angelika Kauffmann als rolmodel

Een erudiete tijdgenoot noemde haar de ‘misschien wel meest cultureel ontwikkelde vrouw van Europa’. Angelika Kauffmann oogstte bewondering vanwege haar artistieke talent, haar uitstekende opleiding en haar voorbeeldige karakter. Daarnaast was zijn een goede zakenvrouw. Haar carrière is werkelijk uitzonderlijk voor een vrouw uit die tijd.

Angelica Kauffman (1741–1807), geboren in een kunstenaarsgezin in Zwitserland, werd al snel erkend als wonderkind. Als jong meisje vergezelde ze haar vader, die frescoschilder was, als assistent. Na de dood van haar moeder in 1754 nam ze het besluit beeldend kunstenaar te worden . Ze schilderde vooral historiestukken en portretten in classicistische stijl. Zelfs met haar vroege werk wekte ze al de belangstelling van opdrachtgevers en collega’s.

Op 25-jarige leeftijd vestigde ze zich in Londen waar ze zich ontwikkelde tot internationale kunstenaar met opdrachtgevers zoals leden van het Britse koninklijk huis en Catherina de Grote. In 1782 verhuist ze naar Rome, waar haar atelier een knooppunt werd van het culturele leven van de stad.